Είμαστε Έτοιμοι από το ‘Hobby’ να Περάσουμε στον ‘Μηχανοκίνητο Αθλητισμό’; Η Επόμενη Ημέρα …

Αφορμή για σκέψεις γύρω από την μόνιμη γκρίνια για το μέλλον και την ανάπτυξη του μοντελισμού στην Ελλάδα αποτέλεσε το θέμα της επιβολής, από την Νορβηγική Ομοσπονδία, αποκλεισμού εφ’ όρου ζωής από τους αγώνες της μικρής σταρ του rc racing, Malin Karlsen.

               Από καθαρή ‘ερευνητική διαστροφή’, ξεκίνησε το ψάξιμο του όλου θέματος. Αυτό τελικά που εντυπωσίασε δεν ήταν τα ‘ευρήματα’ για την περίπτωση της Malin αλλά μια γενικότερη διαπίστωση, πολύ πιο αποκαλυπτική.

               Το πρώτο στοιχείο που ψάχνεις είναι το ποιος επέβαλε την ποινή αυτή στην μικρή αγωνιζόμενη. Λογικά σκεπτόμενος, θεωρείς ότι ήταν η αντίστοιχη ‘νορβηγική’ ΕΛΜΕ. Αμ δε! Τον δια βίου αποκλεισμό της το επέβαλε η Norwegian Motorsports Federation (www.nmfsport.no) ή επί το ελληνικότερον, η Νορβηγική Ομοσπονδία Μηχανοκίνητου Αθλητισμού!

               Καλά, θα μου πείτε. Και τι δουλειά έχει ολόκληρη NMFSPORT να το κάνει; Και όμως έχει… Γιατί, πολύ απλά, η NMFSPORT πέρα από τα ‘κλασσικά’ μηχανοκίνητα αθλήματα, περιλαμβάνει στο portfolio της και αυτό του αγωνιστικού μοντελισμού…(Mashallah!!!). Πηγαίνοντας παρακάτω και θεωρώντας ότι η Νορβηγία είναι μια ‘ιδιάζουσα’ (;) περίπτωση, πέσαμε πάλι σε παρόμοιες περιπτώσεις.  

Κοντολογίς, ότι συμβαίνει στην Νορβηγία με τον μοντελισμό, δηλαδή το να θεωρείται ο αγωνιστικός μοντελισμός ως μηχανοκίνητο άθλημα και ως εκ τούτου να συμπεριλαμβάνεται στις αντίστοιχες εθνικές ομοσπονδίες μηχανοκίνητου αθλητισμού, συμβαίνει ως πρακτική και στις υπόλοιπες Σκανδιναβικές χώρες!!! Και στην Σουηδία, και στην Φινλανδία αλλά και στην Δανία.

               Για του λόγου το αληθές, κάντε κλικ και επιβεβαιώστε και μόνοι σας στο internet, στις παρακάτω διευθύνσεις:

http://www.sbf.se  SVENSK BILSPORT (Σουηδία)
https://www.autourheilu.fi  AUTOUHEILU (Φινλανδία)
https://www.dasu.dk  DASU (Δανία)

               Με άλλα λόγια, υπάρχουν χώρες στην Ευρώπη (τουλάχιστον) που θεωρούν ότι ο αγωνιστικός μοντελισμός είναι ένα μηχανοκίνητο άθλημα (motor sport) και ως τέτοιο υπάγεται στις αντίστοιχες εθνικές ομοσπονδίες μηχανοκίνητου αθλητισμού. Το ωραίο στην υπόθεση είναι ότι και οι τέσσερεις σκανδιναβικές ομοσπονδίες είναι μέλη και της FIA δλδ της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αυτοκινήτου!!! Αυτό διασταλτικά ερμηνευόμενο, σημαίνει ότι έμμεσα (de facto) η FIA μπορεί να αναγνωρίσει το rc car racing ως μηχανοκίνητο άθλημα… (θα τρελαθούμε παντελώς).

               Και έρχεται λοιπόν η ‘πετριά’ στον εγκέφαλο για να διαμορφώσει τον συλλογισμό εν είδει πολλαπλού ερωτήματος:

• Πως εκπροσωπείται θεσμικά ο μοντελισμός στην Ελλάδα;
• Από την ΕΛΜΕ
• Μάλιστα! Τι είναι η ΕΛΜΕ;
• Ένα σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα
• Υπάρχει επίσημα αναγνωρισμένος φορέας του Μηχανοκίνητου Αθλητισμού στην Ελλάδα;
• Βεβαίως, η ΟΜΑΕ (Ομοσπονδία Μηχανοκίνητου Αθλητισμού Ελλάδας) η οποία μετά από πολύχρονο αγώνα, κατάφερε το 2013 να αναγνωρίσει την (χερσαία) αγωνιστική οδήγηση αυτοκινήτου σαν ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΟ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ
• Και λοιπόν;
• Υπό το καθεστώς αυτό, η ΟΜΑΕ αποκτά ειδική αθλητική αναγνώριση στην Ελλάδα και ως τέτοια υπάγεται στο Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού
• Άρα, όλες οι Λέσχες Αυτοκινήτου είναι αθλητικά σωματεία και ως εκ τούτου υπάγονται στην δικαιοδοσία της ΟΜΑΕ;
• Ακριβώς!
• Και ποιο είναι τα οφέλη της ΟΜΑΕ από όλη αυτή την ιστορία;
• Ότι νομιμοποιείται και μπορεί να επιχορηγείται από τον προϋπολογισμό της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού. Άρα σημαίνει, σημαντικοί οικονομικοί πόροι για ενίσχυση του έργου της και της αποστολής της από το ίδιο το κράτος.
• Ναι, εντάξει όλα αυτά…αλλά τι σχέση μπορεί να έχουν με την δική μας ΕΛΜΕ και τον μοντελισμό;

Μην αυταπατώμεθα – γιατί ορισμένοι θεωρούν ότι μπορούν να ζήσουν ανεξάρτητοι και περήφανοι χωρίς την ΕΛΜΕ – ότι χωρίς την ενίσχυση και την αναβάθμιση του ρόλου της Λέσχης, οι όποιες προσπάθειες για επιπλέον δημοφιλία και ιδιαίτερα στα νεαρά στρώματα των motorsports γενικότερα, θα είναι ημιτελείς και μη αποτελεσματικές. Πως θα επιτυγχάναμε με μια μεσοπρόθεσμη στρατηγική την αναβάθμιση του ρόλου της ΕΛΜΕ σύμφωνα με όλα αυτά που παρατέθηκαν παραπάνω; Πιθανόν με τον παρακάτω τρόπο:

Α.           Η ΕΛΜΕ μετασχηματίζεται (αλλαγή καταστατικού) σε αθλητικό σωματείο και της χορηγείται ειδική αθλητική αναγνώριση από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού του ΥΠΠΟΑ.

Β.           Σαν αθλητικό σωματείο πλέον και παραθέτοντας την πρακτική άλλων ευρωπαϊκών κρατών, υποβάλλουμε αίτημα προσχώρησης στην ΟΜΑΕ.

Γ.            Μετά από σχετική συμφωνία, εντάσσουμε την ΕΛΜΕ σαν μέλος της της Ελληνικής Ομοσπονδίας Μηχανοκίνητου Αθλητισμού. (Η ΟΜΑΕ δεν έχει λόγο να μην αποδεχθεί 150-200 μέλη στην ομοσπονδία της και μια Λέσχη δραστήρια και με πλήρες αγωνιστικό πρόγραμμα υπό την αίρεση βέβαια ότι δεν θα επικρατήσουν …άλλες σκοπιμότητες).

Δ.           Η ΕΛΜΕ διατηρεί τόσο την αυτοδυναμία της ως αθλητικό σωματείο όσο και την ενδυνάμωση της παρουσίας της στο ελληνικό motorsport υπό της αιγίδα της ΟΜΑΕ.

               Και τι περιμένουμε να κερδίσουμε από όλα αυτά;

1. Η Λέσχη θα ανήκει σε μια μεγαλύτερη ομοειδή ‘οικογένεια’ που αριθμεί πάνω από 2500 μέλη και πάνω από 100 σωματεία.
2. ΟΜΑΕ-ΕΛΜΕ θα μπορούν να καταρτίζουν κοινά σχέδια δράσης για την προώθηση του μοντελισμού σε κοινό και χώρους που εντάσσονται γενικότερα στα ενδιαφέροντα του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
3. Η ΕΛΜΕ θα μπορεί να διεκδικεί με αξιώσεις χορηγίες /sponsorship από τις εταιρείες-κατασκευαστές-εμπορικά καταστήματα που υποστηρίζουν ήδη την ΟΜΑΕ και κατ’ ουσία αποτελούν για όλους αυτούς ο μοντελισμός ομοειδές καταναλωτικό κοινό από πλευράς marketing.
4. Και το σημαντικότερο, θα μπορούν να εξασφαλίζονται σημαντικοί οικονομικοί πόροι για την λειτουργία αλλά και για προγράμματα δράσης της Λέσχης μέσω των προγραμμάτων επιχορήγησης της ΓΓΑ προς τις Ομοσπονδίες στις οποίες ανήκει η ΟΜΑΕ και στην οποία με τη σειρά της θα ανήκει και το αθλητικό σωματείο της ΕΛΜΕ.

               Πέρα από μια καθαρά ιδεολογική και ‘ρομαντική’ στάση, ο μοντελισμός για να αναπτυχθεί στην Ελλάδα (τουλάχιστον όσον αφορά τις ‘συλλογικότητες’ του αθλήματος) χρειάζεται ένα στρατηγικό πρόγραμμα που το στηρίζουν οικονομικοί πόροι για να απευθυνθεί σε ένα όσο το δυνατό μεγαλύτερο κομμάτι της ‘αγοράς’. Μέχρις στιγμής, δεν διαφαίνεται κάποια  ‘συνταρακτική’ εξέλιξη στα δρώμενα της ΕΛΜΕ παρά μόνο μια τάση συντήρησης του τύπου ‘μεροδούλι-μεροφάι’ από λίγους ΄τρελούς’ και ‘ρομαντικούς’ που τραβάνε το κάρο στις δύσκολες συγκυρίες της εποχής μας.

               Ας δώσουμε στον εαυτό μας μια ευκαιρία να σκεφτούμε ‘out of the box’, χωρίς προκαταλήψεις και χωρίς αφορισμούς του τύπου ‘δεν μπορούν να γίνουν τέτοια πράγματα, αυτά είναι βλακείες…’. Στο κάτω-κάτω, είπαμε ότι εάν δεν κάνουμε τίποτα απολύτως, πάμε ολοταχώς σε μια κατάσταση ‘νεκροφάνειας’ του μοντελισμού ενώ εάν προσπαθήσουμε να υλοποιήσουμε την ‘πετριά’ που φάγαμε στο κεφάλι, υπάρχει τουλάχιστον 50% πιθανότητα να αποδειχτούμε σωστοί.

Θάνος Δ. Ιωαννίδης

Advertisements

1/8 nitro buggy: ‘Πρωταθλητές’ στους αριθμούς και με διαφορά…!

photo by http://www.neobuggy.net

Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι υπάρχουν τα ψέματα, τα διαβολεμένα ψέματα και…η στατιστική. Εμείς επιμένουμε να επιλέγουμε την τελευταία γιατί εάν δεν την χρησιμοποιήσουμε καθόλου θα είμαστε 100% λάθος ενώ τώρα υπάρχει η πιθανότητα να είμαστε κατά 50% σωστοί…

Από μια στατιστική λοιπόν επεξεργασία των στοιχείων που παραθέτει η ΕΛΜΕ στο site της, η 7ετης περίοδος μεταξύ 2012-2018 είναι μια ευκαιρία να εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα προκειμένου όταν παίρνονται αποφάσεις για τον μελλοντικό σχεδιασμό των αγώνων του Πανελληνίου Πρωταθλήματος να μην στηρίζονται μόνο  στην ελληνική  ‘πατω-κοιλιακή’ μέθοδο ή στην ‘…αίσθηση’ ή σε ‘ευσεβείς πόθους’ αλλά σε πραγματικά στοιχεία.

               Από μια πρώτη επεξεργασία, τα σημαντικότερα στοιχεία που προέκυψαν είναι: ‘Πρωταθλήτρια’ και ‘αιμοδότρια’ κατηγορία -και με διαφορά- όσον αφορά τον συνολικό αριθμό των συμμετοχών στην περίοδο 2012-18 είναι το ΄θερμικό’ 1/8 buggy με σχεδόν 2πλάσιες συμμετοχές από την αμέσως επόμενη κατηγορία του 1/10 Nitro EC. Ακολουθούν, σε μικρή σχετική απόσταση, οι ‘ηλεκτρικοί’ του 1/10 TC modified και έπονται οι υπόλοιποι.

               Η καλύτερη αγωνιστική χρονιά, όσον αφορά το σύνολο των οδηγών που συμμετείχαν κατά την περίοδο 2012-18, (*** ο ίδιος οδηγός αθροίζεται εάν τρέχει σε διαφορετικές κατηγορίες) ανεξαρτήτως κατηγορίας αυτοκινήτου, ήταν το 2015 ενώ χειρότερη παρουσιάζεται το 2014 και μάλιστα με σημαντική διαφορά από τα υπόλοιπα έτη. Ωστόσο, από το 2015 συμπεριλαμβανομένου και στην συνέχεια, εμφανίζεται μια σταθερά πτωτική τάση συμμετοχής οδηγών με το 2018 να είναι η δεύτερη ‘φτωχότερη’ χρονιά στην 7ετία, αμέσως μετά το υφεσιακό 2014.

               Η πιο παραγωγική χρονιά όσον αφορά τον συνολικό αριθμό των αγώνων σε κάθε αγωνιστική περίοδο ήταν το 2017 και η λιγότερο παραγωγική, εκ νέου το 2014. Το 2018, ο αριθμός των αγώνων διατηρείται περίπου στο ίδιο επίπεδο με τους αντίστοιχους του 2015 και του 2016 ενώ το 2013 ήταν το δεύτερο καλύτερο, overall.

               Από πλευράς συνολικού αριθμού συμμετοχών (entries) ανεξαρτήτως κατηγορίας, η 4ετία 2015-18 παρουσιάζει μια εξομάλυνση σε σχέση κυρίως με το 2014 αλλά και την 2ετία 2012-13. Το 2017 αποτέλεσε την πιο παραγωγική χρονιά από πλευράς συμμετοχών ακολουθούμενη κατά σειρά από το 2016 και κατόπιν το 2018.

               Εξετάζοντας τον μέσο όρο (μ.ο.) των συμμετοχών (entries) ανά αγώνα και ανεξάρτητα κλάσεως, παρατηρούμε ότι αυτός κυμαίνεται  για το 2012-18 σε 20 (19.6) οδηγούς ανά αγώνα ενώ σε κάθε οδηγό αντιστοιχούν ΜΟΝΟ δύο (2) αγώνες ανά αγωνιστική χρονιά.

               Τέλος, μια κατηγορία που εκ πρώτης όψεως παρουσιάζει αντιφατικά στοιχεία βελτίωσης-ύφεσης είναι τα ‘ηλεκτρικά’ 1/10 ΕΡ mod. Αφ’ ενός, στην 7ετία ο αριθμός των συμμετοχών μειώνεται από το 2015 και μετά με ιδιαίτερη έμφαση της πτωτικής πορείας κατά την τελευταία 2ετία, 2017-18. Από την άλλη, η ‘τάση’ τείνει να είναι ελαφρώς ανοδική ως προς το ότι κάθε οδηγός συμμετέχει σε περισσότερους αγώνες διαχρονικά. Ωστόσο, αυτή η μέτρια ανοδική τάση σε καμία περίπτωση, στα επτά αυτά χρόνια, δεν ξεπερνά τους 2.4 αγώνες ανά οδηγό.

               Με αφορμή τις τελευταίες διαπιστώσεις ως προς τα ασφάλτινα ‘ηλεκτρικά’, αυτά τα στατιστικά στοιχεία οφείλουμε να πούμε ότι δίνουν μια ‘στατική’ άρα και ενδεικτική εικόνα των διαφόρων ‘τάσεων’ που επικρατούν στον αγωνιστικό μοντελισμό στην Ελλάδα.

Επομένως, θα πρέπει να τα λάβουν υπόψη – χωρίς βέβαια να κρίνουν μόνο με αυτά – τόσο η ΕΛΜΕ όταν σχεδιάζει και αποφασίζει για το ετήσιο αγωνιστικό καλεντάρι του Ελληνικού Πρωταθλήματος όσο και οι αγωνιζόμενοι καθώς και πίστες όταν ζητούν και απαιτούν.

Μην Πυροβολούμε τα Πόδια μας με Αγώνες à la carte!!!

Αυτό που συζητήθηκε στην Γενική Συνέλευση της ΕΛΜΕ την Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2019 μάλλον απρόσμενο μπορεί να χαρακτηρισθεί και ίσως πρωτόγνωρο το οποίο ξεπερνά κατά πολύ την φαντασία του υπογράφοντα.

            Στην προσπάθεια τους οι φίλοι αγωνιζόμενοι της κατηγορίας 1/5 Gas On-road να υπερκεράσουν τα προβλήματα που έχουν προκύψει για να  πραγματοποιηθεί το πρωτάθλημα της κλάσης τους και το 2019, πρότειναν στο Δ.Σ της ΕΛΜΕ μια λύση, η οποία ναι μεν είναι πρωτότυπη ή και έξυπνη θα μπορούσε κάποιος να πει, από την άλλη όμως δημιουργεί σοβαρότατα θέματα ηθικής τάξης για την διεξαγωγή των αγώνων καθώς και της συνολικής αξιοπιστίας τους εάν τελικά αυτές οι προτάσεις γίνουν αποδεκτές από την Λέσχη.

            Εν ολίγοις, η πρόταση διατυπώθηκε ως δυνατότητα να γίνεται ένας αγώνας – ο οποίος κανονικά έχει προκηρυχθεί για minimum π.χ. 15 συμμετοχές – με μικρότερο αριθμό αγωνιζομένων από τον προβλεπόμενο εάν και εφόσον οι εγγεγραμμένοι οδηγοί είναι λιγότεροι π.χ. 13, 12 (και ων ουκ έστιν αριθμός) θα μπορούν με συμπληρωματική επιβάρυνση τους αναλογικά, να πληρώνουν το κόστος συμμετοχής των υπολειπόμενων 2 ή 3 οδηγών προκειμένου να συμπληρωθούν οι ‘ελλείποντες’ και να ξεπερνιέται τεχνηέντως το ‘γράμμα’ του κανονισμού που είναι κατ΄ ελάχιστον οι 15 συμμετοχές!

            Μια τέτοια μεθόδευση, προκαλεί εύλογα ερωτηματικά κατά πόσο αυτό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και από άλλες κατηγορίες αγωνιζομένων που τυχόν αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα ελλιπών συμμετοχών ώστε να υπερκεράσουν την συμβατική υποχρέωση των minimum συμμετοχών. Εάν αυτό δεν γίνονταν αποδεκτό από την ΕΛΜΕ για τις υπόλοιπες κατηγορίες, πλην της 1/5, θα κινδύνευε η ΕΛΜΕ να χαρακτηρισθεί από προνομιακή μεταχείριση προς τους συμπαθείς φίλους οδηγούς της κατηγορίας αυτής.

            Εάν πάλι, αυτό γίνονταν αποδεκτό από το Δ.Σ της Λέσχης, τότε θα τίθετο όλο το Πρωτάθλημα σε κρίσης αξιοπιστίας καθόσον θα μπορούσε να καταλήξει αντί για ένα δομημένο και αξιοκρατικό σύστημα αγώνων R/C σε ένα παρεϊστικο ‘ρεφενέ πάρτι’ όπου η παρέα των οδηγών θα αποφάσιζε κατά το δοκούν να διεξάγεται ή να μην διεξάγεται ένας αγώνας στο επίσημο καλεντάρι. Και όχι μόνο αυτό, αλλά θα τίθεντο και εύλογα ερωτήματα εάν θα μπορούσαν ορισμένοι να ‘χειρίσουν’ κατάλληλα για να γίνουν ή να μην γίνουν κάποιοι αγώνες μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν τους ιδιοτελείς τους σκοπούς.

            Σε μια τέτοια απευκταία περίπτωση, θα μπορούσαν να τρέχουν όχι μόνο 13 ή 12 οδηγοί αλλά και 8 και 7 και 6  (δεν υπάρχει σταματημός) ανάλογα με το κατά πόσο οι συμμετέχοντες θα ήταν πρόθυμοι να καλύψουν οικονομικά το κόστος να γίνει ένας πρωταθληματικός αγώνας. Δηλαδή, θα είχαν ‘τεχνικά’ δηλωθεί 15 και στην πραγματικότητα θα έτρεχαν καμμιά 10ρια. Και αυτό, θέλετε να λέγεται κύριοι ένα σύστημα αγώνων με αξιοπιστία και διαφάνεια  το οποίο θα προάγει τον μοντελισμό και θα βγάζει επάξια Πανελληνίους Πρωταθλητές….

            Κάτι τέτοιο, θα μπορούσε να δυναμιτίσει τον θεσμό και ενδεχόμενα να δημιουργήσει μια κρίση στην Λέσχη ακόμη-ακόμη απέναντι και στο σκοπό και στην αποστολή της.

            Το πρώτο πράγμα που μαθαίνουμε στους αγώνες, πέρα από την ευγενή άμιλλα και το fair play, είναι ότι οι κανόνες υπάρχουν για να τηρούνται.

Σε αυτή την περίπτωση, εάν εφαρμόσουμε το ‘κατά πως μας βολεύει’ θα χάσουμε πολύ γρήγορα την αξιοπιστία μας και σαν αγωνιστικοί ‘θεσμοί’ αλλά και σαν άνθρωποι. Γι’ αυτό η ΕΛΜΕ – ο θεματοφύλακας του Πανελληνίου Πρωταθλήματος – θα πρέπει να το σταθμίσει πολύ καλά αυτό που σκέφτεται να εγκρίνει…

Θάνος Δ. Ιωαννίδης

Κόστος Συμμετοχής στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα και … ο Γάιδαρος του Χότζα!

‘Έχουμε αναρωτηθεί πόσο μας κοστίζει η συμμετοχή μας σε ένα Πανελλήνιο Πρωτάθλημα; Από προσωπική εμπειρία, η αγάπη για το motorsport του αγωνιστικού μοντελισμού σε κάνει να μην βλέπεις ή να μην θέλεις να δεις όλα εκείνα τα ‘κρυφά’ κόστη που επιβαρύνουν μια συμμετοχή σε ένα ετήσιο Πρωτάθλημα.

               Φοβάμαι όμως ότι αφού για τον ίδιο τον αγωνιζόμενο το συνολικό κόστος που βαρύνει την τσέπη του είναι κάτι που δεν το αναγνωρίζει από την αρχή αλλά στην πορεία, το ίδιο ίσως συμβαίνει και με τους ‘παίκτες’ που διαμορφώνουν την ‘αγορά’ δηλαδή τις πίστες, τα hobby shops και την ΕΛΜΕ.

               Βέβαια, θα μου πείτε ότι κάθε κατηγορία έχει τις ιδιαιτερότητες της όσον αφορά τόσο την κατανομή των εξόδων π.χ. κόστος σε ελαστικά, κόστος σε ανταλλακτικά, δαπάνες ταξιδιού, κλπ. όσο και τον σχεδιασμό κάθε κατηγορίας εάν π.χ. χρειάζεται να ταξιδέψεις σε όλη την Ελλάδα, ο αριθμός των αγώνων που καλείσαι να τρέξεις, κλπ. κλπ.

               Ωστόσο, θα προτιμούσα να αναφερθώ σε μια κατηγορία που την γνωρίζω αρκετά καλά όσον αφορά τα logistics και αυτή δεν είναι άλλη από την 1/10 Touring Modified μια πανθομολογούμενα απαιτητική κατηγορία. Στοιχείο που σημαίνει, ότι είναι αρκετά σημαντικό το κόστος προετοιμασίας και υποδομής. Λίγο-πολύ, όλες οι κατηγορίες RC κάπως έτσι είναι, γι’ αυτό η συγκεκριμένη αποτελεί ένα γενικό μπούσουλα υπολογισμού των ετήσιων εξόδων – μια μεθοδολογία αν θέλετε- που καλούμαστε να δαπανήσουμε χωρίς διάθεση προσέγγισης ….‘one size fits all’.

Οι γενικές παραδοχές της ‘πρόχειρης’ κοστολόγησης μας είναι ότι:

Θα συμμετέχουμε σε όλους τους αγώνες, θα κάνουμε προπόνηση την προηγουμένη του κάθε αγώνα και ότι η συντήρηση, το σέρβις και οι βλάβες του αυτοκινήτου είναι σύμφωνα με το δόγμα της αμερικανικής σχολής RC που σημαίνει ότι ανέρχεται περίπου στο 55-60% του συνολικού ετήσιου κόστους ενώ το υπόλοιπο 40-45% είναι μόνο το κόστος των ελαστικών. Δεν έχουν υπολογισθεί τυχόν κόστη αναβάθμισης είτε του σασί είτε του ηλεκτρονικού εξοπλισμού το οποίο στους ρυθμούς τους αγωνιστικούς σε ένα μέσο Έλληνα οδηγό αποτελεί ‘πάγιο’ έξοδο το οποίο το αποσβένεις συνήθως σε βάθος 2, 3 ή ακόμη και περισσοτέρων χρόνων και δεν σχετίζεται άμεσα με την συμμετοχή μας σε ένα Πρωτάθλημα (π.χ. η αγορά μπαταριών, ενός ESC  ή μιας τηλεκατεύθυνσης).

               Για το 2019 λοιπόν και προκειμένου αγωνισθούμε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα της ΕΛΜΕ στην κατηγορία 1/10 ‘ηλεκτρικών’ modified θα απαιτηθεί να δαπανήσουμε ένα αξιοσέβαστο ποσό, το οποίο αναλύεται ως εξής (συντηρητική προσέγγιση):

Α. Συνδρομή 2019 ΕΛΜΕ = 30 ευρώ

Β. Συμμετοχή στους αγώνες, 6 αγώνες Χ 22ευρώ = 180 ευρώ

Γ. Ταξίδια εκτός νομού 4

               1). Πάτρα (2 φορές)

                              α). Βενζίνη,  40 + 40 = 80 ευρώ

                              β). Διόδια + Αττική Οδός,  15+15 = 30 ευρώ

               2). Άργος (2 φορές)

                              α.) Βενζίνη, 25+25 = 50 ευρώ

                              β). Διόδια + Αττική Οδός,  20+20 = 40 ευρώ

Δ. Ξενοδοχείο (1 διανυκτέρευση) 65 Χ 4 = 260 ευρώ

Ε. Φαγητό-Καντίνα 30 ευρώ/ημέρα * (2 + 2 ημέρες) = 240 ευρώ

ΣΤ. Πίστα συμμετοχή (Προπόνηση προηγ. Ημέρα)  15 ευρώ  Χ  6 = 90 ευρώ

Ζ. Λάστιχα,   2+1 = 3   4αδες/ανά 2ημερο à 6  Χ 3 = 18  4αδες Χ 28 ευρώ/4αδα =  504 ευρώ

Η. Αναλώσιμα – Συντήρηση – Ανταλλακτικά

               Εάν το 40% του συνολικού ετήσιου κόστους λειτουργίας του αυτοκινήτου αφορά το κόστος των ελαστικών και αυτό είναι 504 ευρώ, τότε επιμεριστικά το υπόλοιπο 60% αντιστοιχεί με ένα ποσό της τάξης των 1250 ευρώ τον χρόνο. Επειδή, τρέχουμε και άλλους αγώνες και κάνουμε και επιπλέον προπονήσεις δεν είναι εφικτή η ακριβής κοστολόγηση μόνο για τους 6 αγώνες του Πανελληνίου. Οπότε εάν θεωρήσουμε το 50% ότι είναι μια σχετικά δίκαιη κατανομή εξόδων, δηλαδή 600 ευρώ περίπου που αναλογούν για τους 6 αγώνες και μόνο, καταλήγουμε σε ένα κόστος αναλωσίμων και ανταλλακτικών για συντήρηση και επισκευή περί τα 100 ευρώ/αγώνα.

               Όλα αυτά μαζί, μας κάνουν περίπου 2.100 ευρώ τα οποία είναι κατά την άποψη μας ένα ενδεικτικό (το τονίζω) συνολικό κόστος για να τρέξουμε με αξιώσεις για το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Θα μπορούσε να είναι το 75% αυτών αλλά θα μπορούσε να είναι και 2πλάσια (εάν υπάρχουν σοβαρές βλάβες, μεγάλη συχνότητα άλλων αγώνων ή ‘γενναίες’ αναβαθμίσεις μέσα σε ένα έτος).

               Το θέμα είναι εάν – εντελώς προσανατολιστικά – οι οδηγοί, οι πίστες, τα hobby shops και η ΕΛΜΕ λαμβάνουν υπόψη, λίγο ως πολύ, στον σχεδιασμό τους τα νούμερα αυτά. Γνώμονας θα πρέπει να είναι τόσο μια διαδικασία η οποία θα τιμά τον όρο ‘Πανελλήνιο Πρωτάθλημα’ και από την άλλη θα είναι ‘προσιτή’ για τους οδηγούς και ‘ενδιαφέρουσα’ οικονομικά για τους υπόλοιπους ώστε να μην ‘λαχανιάσουμε’ άπαντες στα μισά της διαδρομής (έμφαση).

               Εάν υπερβάλλουμε ένθεν κακείθεν, κινδυνεύουμε όλοι να ζήσουμε την ιστορία του Χότζα με τον γάιδαρό του, τον οποίο ο Χότζας τον έμαθε σιγά-σιγά να μην τρώει και όταν ο γάιδαρος το συνήθισε, ψόφησε….

Θάνος Δ. Ιωαννίδης

Γιατί ‘σκοτώνουμε’ αργά και μεθοδικά τα ‘ηλεκτρικά’ buggy ;

Προκαλεί έκπληξη μετά από τόσα χρόνια παρουσίας στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, η απουσία της κατηγορίας ηλεκτρικών 1/10 buggy off-road από το καλεντάρι της ΕΛΜΕ.

Φαίνεται ότι όλη αυτή η συζήτηση περί μιας ‘οικονομικής’ και ‘τίμιας’ κατηγορίας για τους αγωνιζόμενους είναι μόνο για το θεαθήναι αφού εν τοις πράγμασι η κατηγορία όχι μόνο τελεί υπό καθεστώς αδιαφορίας αλλά ίσως και από διωγμό από ορισμένους ‘κύκλους’…

Η ΕΛΜΕ, εάν και όφειλε, δεν έκανε γνωστή ουδεμία σχετική ανακοίνωση ούτε ως προς ένα ‘κάλεσμα’ των αγωνιζομένων με ηλεκτρικά buggy για να συζητηθεί  το θέμα ούτε προέβη σε κάποια ανακοίνωση ώστε να ενημερώνει ότι δεν θα γίνει για το 2019 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα κατηγορίας 1/10 2WD, 4WD, SC και συναφώς ούτε να εξηγεί τους λόγους που την οδήγησαν σε αυτή την απόφαση. Αυτό, ίσως έμμεσα δείχνει και το ενδιαφέρον των εμπλεκομένων για την εν λόγω κατηγορία…(;)

            Ηθικά εκτεθειμένοι σχεδόν όλοι μας, διαπιστώνουμε περισπούδαστα ότι κατά τα λοιπά θα πρέπει να διαδώσουμε όσο μπορούμε τον μοντελισμό και ιδιαίτερα ανάμεσα στα νέα παιδιά. Δεδομένης της δημοφιλίας της κατηγορίας των ηλεκτρικών 1/10 off-road buggy τόσο στην Ευρώπη όσο και πέραν του Ατλαντικού σε πολύ μικρές ηλικίες οδηγών – μην ξεχνάμε ‘ευρωπαϊκούς και ‘παγκόσμιους’ τίτλους από 14χρονα και 15χρονα παιδιά – είναι άδικο και ανεξήγητο γιατί να υπάρχει αυτή η υποκριτική συμπεριφορά όλων μας απέναντι σε αυτή την κατηγορία R/C.

            Επίσης, μια τέτοια μεθόδευση αποκλεισμού (είχαν αρχίσει ήδη οι ‘κύκλοι’ από πέρσι) και μάλιστα αναίτιου, από το αγωνιστικό καλεντάρι του 2019, είναι άδικο και για τους αγωνιζόμενους που μπήκαν στην βάσανο να αγοράσουν και εν ολίγοις να επενδύσουν σε ένα εξοπλισμό 1000, 1500 ίσως και 2000 ευρώ για τις δύο κατηγορίες και αυτή την στιγμή να τελούν υπό ‘αργία’ απαξιώνοντας τον εξοπλισμό τους και το βασικότερο, να στερούνται να κάνουν υπό την σκέπη του Πανελληνίου Πρωταθλήματος αυτό που αγαπούν.

            Αντ’ αυτού, επελέγησαν στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 2019 άλλες κατηγορίες όπως του 1/5 gas και του 1/8 GT Nitro για τις οποίες είτε  δεν υπήρχαν ιδιωτικά πρωταθλήματα οργανωμένα από τις ελληνικές πίστες τα τελευταία χρόνια είτε δεν συμπεριλαμβάνονταν μέχρι το 2018 στο Π.Π (1/8 GT nitro). Ενώ αντίθετα, για την κατηγορία των 1/10 ηλεκτρικών, τα οποία περιλαμβάνονταν στο Πανελλήνιο από το 2012, υπάρχουν δύο πίστες (δυστυχώς μόνο στην Αττική) όπου στην μια γίνεται ιδιωτικό πρωτάθλημα 1/10 2WD και 4WD υπό την αιγίδα διεθνούς ιδιωτικού πρωταθλήματος και στην άλλη -καίτοι πολύ νεότερη εν λειτουργία – υφίσταται ιδιωτικό πρωτάθλημα 1/8 ηλεκτρικού buggy.

            Επειδή, η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι αυτή που σπέρνει τον σπόρο της προόδου, η μόνη λύση που θα βλέπαμε θα ήταν οι δύο πίστες να ενδυναμώσουν όσο μπορούν περισσότερο τα ιδιωτικά τους πρωταθλήματα μετά από κοινές συναινέσεις και αμοιβαίες υποχωρήσεις (για παράδειγμα ένα κοινό καλεντάρι δεν θα ήταν άσχημο) αφήνοντας πίσω – τόσο για το επιχειρηματικό τους καλό αλλά και προς όφελος των αγωνιζομένων – τα διάφορα hobby shops ‘πορτ-παγκάζ’, τους διάφορους ‘κύκλους’ που (νομίζουν ότι) ανεβάζουν και κατεβάζουν πρωταθλητές αλλά κυρίως τους διάφορους Iznogoud που θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στην θέση του χαλίφη.   

            Να μην αυταπατώμεθα. Όσα ιδιωτικά/τοπικά πρωταθλήματα έχει κατακτήσει ένας οδηγός, κανένα δεν του δίνει την αίγλη και την καταξίωση όσο ένα Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Αυτά προς γνώση της Λέσχης και ‘συμμόρφωσης’ των διαφόρων ‘συνιστωσών’ (χαριτωμένο) στο χώρο του αγωνιστικού μοντελισμού!

Θάνος Δ. Ιωαννίδης

Τι Κατάλαβα Από Την Γιορτή της ΕΛΜΕ

Κατάλαβα ότι οι γυναίκες είναι χαρούμενες με το RC μόνο όταν παρεβρίσκονται και συνοδεύονται από τους συζύγους τους σε κοινωνικές εκδηλώσεις για τον μοντελισμό.

Κατάλαβα ότι «θερμικοί» εναντίον «ηλεκτρικοί» είναι ένας αγώνας που συνεχίζεται εκτός πίστας και στο τέλος πάντα κερδίζουν οι «1/8 nitro buggy».

Κατάλαβα ότι ο ρόλος του Προέδρου είναι ένας αγώνας μοναχικός με πολύ κούραση, τρέξιμο, ευθύνες που πέρνει το μπράβο και το χειροκρότημα αλλά εισπράττει ολόκληρη την κριτική σε περίπτωση που δεν πάει κάτι καλά.

Κατάλαβα ότι το φαγητό και το ποτό είναι για να ευχαριστηθείς και όχι για να ‘σκάσεις’ επειδή έτυχε απλόχερα να στο προσφέρουν

Κατάλαβα ότι μερικές φορές δεν προκαλεί αίσθηση η βράβευση σου αλλά η απουσία σου από την βράβευση αυτή.

Κατάλαβα ότι κανα 2-3 χορηγοί μόνο ήταν αυτοί που θεώρησαν πρέπον να δωροθετήσουν την λαχειοφόρο αγορά της εκδήλωσης (προφανώς για την ενίσχυση της ίδιας της Λέσχης) ενώ οι υπόλοιποι επαγγελματίες και τα hobby shops του χώρου έλαμψαν και αυτοί δια της απουσίας τους.

Κατάλαβα ότι αρκούν μόνο ένας-δύο ‘θερμοκέφαλοι’ ανάμεσα σε 130 και βάλε για να ‘χαλάσουν’ προς στιγμην το κλίμα και την καλή διάθεση της ημέρας (…ευτυχώς όμως με άμεση επαναφορά της ηρεμίας από το προεδρείο)

Και τέλος, κατάλαβα ότι περάσαμε τόσο ωραία ο γιός μου και εγώ ώστε του χρόνου – πρώτα ο Θεός – πάλι εκεί θα είμαστε!