Αποδομώντας την Ευρωζώνη: Οικονομικός Ανορθολογισμός και Πολιτική Δυστοπία

Η σχετικά πρόσφατη συνέντευξη στο Athens News Agency[i] του Gabriel Felbermayr, Director of Foreign Economy Department του γερμανικού ινστιτούτου Ifo, ενός συντηρητικού οικονομικού think tank, καταδεικνύει με τον πλέον αλγεινό τρόπο ότι η κρίση της Ελλάδας και κυρίως η λειτουργία και ύπαρξη αυτής της ίδιας της Ευρωζώνης δεν εξυπηρετεί καταρχήν τα 19 κράτη-μέλη που την απαρτίζουν. Αντ’ αυτού, αποτελεί έναν διεθνή θεσμό ενάντια στο ίδιο το δίκαιο της ΕΕ, του Διεθνούς Δικαίου και της Χάρτας του ΟΗΕ, όπου η ηγεμονεύουσα και κυρίαρχη χώρα στην Ευρώπη, Γερμανία, ασκεί διαμέσου της απολιτίκ τεχνοκρατικής ελίτ των Βρυξελλών, στρατηγικές περιφερειακής δύναμης και πολιτικής επιβολής σατραπικού χαρακτήρα στο σύνολο των υπολοίπων ευρωπαϊκών χωρών.

Ο Gabriel Felbermayr λοιπόν στον λόγο του και για όσους διαβάζουν πίσω από τις γραμμές δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για παρερμηνείες όσον αφορά την αποτυχία του ‘ελληνικού προγράμματος διάσωσης’, τον δομικό κίνδυνο που διατρέχει η ευρωζώνη αλλά κυρίως το δίλημμα που αντιμετωπίζουν οι πολιτικο-επιχειρηματικές ελίτ τις Γερμανίας εάν η χώρα τους θα συνεχίζει ένα σαθρό νομισματικό οικοδόμημα, αυτό του ευρώ, ή θα πρέπει το σκληρό νόμισμα να περιοριστεί σε ένα πυρήνα κρατών της Δυτικής Ευρώπης εξασφαλίζοντας καταρχάς τα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά προτάγματα της Γερμανίας.

Η Παγκόσμια Οικονομία σε ‘Μετάβαση’: Οικονομικοί Κύκλοι και 2020

Σκίτσο*: hedgeye cartoons

Τα δύο τελευταία χρόνια καταπιάστηκα από καθαρή επιστημονική διαστροφή με την μελέτη-ύπαρξη των ‘οικονομικών κύκλων’ και αν και κατά πόσο θα μπορούσαν αυτοί οι ‘κύκλοι’ θα μπορούσαν να μας δώσουν ασφαλή επίπεδα πρόβλεψης για τις προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας.

Αισθάνθηκα την ανάγκη αυτή ως μιας μορφής καθαρτήριο από την μίζερη ελληνική πραγματικότητα την τελευταία 7ετία αλλά και του πλήρους σκηνικού οικονομικού αδιεξόδου και απαξίωσης που έχει περιέλθει τόσο η Ευρώπη όσο και το σύνολο των ΄δυτικών’ χωρών και το οποίο θεωρώ ότι αποτελεί ‘προμηνύματα’ των όσων αργά ή γρήγορα θα επέλθουν ως την διάδοχη κατάσταση της ‘υπερβολής’ που έχει περιέλθει η διεθνής οικονομία υπό την μορφή μιας αναπόφευκτης κατάστασης ‘έλλειψης’ προκειμένου επανέλθει σε μια κατάσταση δυναμικής ισορροπίας (equilibrium) μέχρι να προκύψει ο επόμενος ‘ενάρετος κύκλος’.

To BREXIT or not to BREXIT …!?

 

Το επικείμενο δημοψήφισμα στις 23 Ιουνίου για την επικείμενη ή μη έξοδο της Μ. Βρετανίας από την Ε.Ε αναμένεται, ανεξάρτητα του αποτελέσματος, να επιτείνει την φθορά και την κρίση στο οικοδόμημα της ενωμένης Ευρώπης. Πόσω μάλλον εάν τελικά οι Βρετανοί πολίτες ψηφίσουν για ένα BREXIT. Σε μια τέτοια περίπτωση, αυτή η υβριδική πολιτική ένωση των ευρωπαϊκών θα έχει φθάσει στο σημείο της μη επιστροφής, εκεί που οι φυγόκεντρες δυνάμεις θα αρχίζουν να ξηλώνουν το πουλόβερ του ευρωπαϊκού ιδεολογήματος το οποίο φτιάχτηκε για ένα και μοναδικό λόγο.

Τα Ερωτηματικά της Δραχμής: Ρεαλισμός ή Ουτοπία;

Η μονογραφία μου που δημοσιεύθηκε στο http://www.analyst.gr 
http://www.analyst.gr/2016/04/21/ta-erotimatika-tis-draxmis-realismos-i-outopia/

 

ΤΑ ‘ΔΕΙΝΑ’ ΤΗΣ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ ΣΕ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ: Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΛΛΑ ΛΕΕΙ…

(image: www.redpepper.org.uk) 

H ιστορία με το ενδεχόμενο μετάβασης της Ελλάδας σε εθνικό νόμισμα αποδεικνύει ότι στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας κάθε έννοια δημόσιου διαλόγου και ανταλλαγής επιστημονικής επιχειρηματολογίας είναι καταδικασμένη να αποτύχει.

Η ψεύτικη «προσφυγική κρίση» *

Πολλοί από μας που πρωτοαντικρύσαμε αυτή την φωτογραφία νιώσαμε ένα σφύξιμο στο στομάχι, ένα κόμπο στο λαιμό. Ωστόσο, μετά το πρώτο σοκ δεύτερες σκέψεις ήρθαν στο μυαλό….

‘Εν Ολίγοις …’ #2 (Διεθνής Οικονομία & Γεωπολιτική)

Όποιος προφασίζεται ότι η πρόσφατη χρηματιστηριακή κρίση στην Κίνα η οποία μεταδόθηκε στις διεθνείς χρηματαγορές είναι ο υπ’αριθ ένα παράγοντας αστάθειας της παγκόσμιας οικονομίας μάλλον είναι παραπληροφορημένος ή δεν θέλει να αποδεχθεί την πραγματικότητα. Η παγκόσμια οικονομία πάσχει από μια κρίση χρέους και μάλιστα δημόσιου (sovereign debt crisis) που απειλεί να γκρεμίσει το ασύδοτο μοντέλο της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής οικονομίας έτσι όπως διαμορφώθηκε από το 1971 και μετά.