Όταν η Επιστήμη του Κλίματος «…Βάζει Μπροστά το Κάρο από το Άλογο»

Εάν οι περισσότεροι από εμάς θα περιέγραφαν σε μια εικόνα την θεωρούμενη ως κρίση του πλανήτη ‘κλιματική αλλαγή’, αυτή το πλέον πιθανόν να αναπαριστούσε την φιγούρα μιας πολικής αρκούδας να επιπλέει στην θάλασσα πάνω σε ένα μικρό κομμάτι αποσπασμένου πάγου, κάτι σαν τον Ροβινσώνα Κρούσω ας πούμε. Και αυτό δεν θα ήταν διόλου τυχαίο γιατί η παραπάνω φωτογραφία αποδείχθηκε μια εξαιρετικά επιτυχημένη προπαγάνδα χρονολογούμενη από το 2010[1] με συναισθηματικά φορτισμένο μήνυμα προς τον ‘δέκτη’ που παραπέμπει στην θυματοποίηση αυτού του συμπαθούς τετράποδου πλάσματος εξαιτίας της υπερθέρμανσης της γης η οποία κάνει τους τους πάγους να λιώνουν στους πόλους.

clip_image002

            Και προφανώς επρόκειτο για προπαγάνδα καθώς η αρχική φωτογραφία που συνόδευε την εργασία του Peter Gleick ήταν η ανωτέρω φωτογραφία προϊόν photoshop του φωτογράφου του National Geographic, Paul Nicklin, δείχνοντας μια απομονωμένη πολική αρκούδα πάνω σε ένα βυθιζόμενο κομμάτι πάγου. Η συγκεκριμένη φωτογραφία αντικαταστάθηκε στην online και PDF έκδοση του Science και ανάγκασε την συντακτική ομάδα του επιστημονικής επιθεώρησης να γράψει ότι «…λόγω συντακτικού λάθους, η πρωτότυπη εικόνα που συνόδευε το παρόν κείμενο δεν ήταν φωτογραφία, αλλά προϊόν κολάζ…»[2]

            Ειρωνικό υπομειδίαμα προκαλεί το γεγονός ότι ο Peter Gleick μεταξύ των άλλων ανέφερε ότι «…είμαστε βαθιά αναστατωμένοι από την πρόσφατη κλιμάκωση πολιτικών επιθέσεων και συγκεκριμένα εις βάρος κλιματολόγους επιστήμονες…» και ότι παρά την ‘απροσεξία’ του να χρησιμοποιήσει πλαστή φωτογραφία, του ανατέθηκε το 2011 η προεδρία της task force σε θέματα «επιστημονικού ήθους και ακεραιότητας» εκ μέρους της Αμερικανικής  Ένωσης Γεωφυσικών (American Geophysical Union). Ωστόσο, ο Gleck στην θέση αυτή δεν ήταν γραφτό να μακροημερεύσει και έτσι μέσα σε ένα χρόνο εκδιώχθηκε από την Ένωση λόγω εμπλοκής του σε ένα σκάνδαλο λαθροχειρίας ενός memo που ανήκε στο Heartland’s Institute και παραλίγο να του στοιχίσει την κατηγορία για πλαστογραφία.

ΟΗΕ: Το Καλύτερο Προσόν για Ένα Προφήτη Είναι να Έχει Καλή Μνήμη…

Μερικές ημέρες πριν την διάσκεψη των χωρών του ΟΗΕ στην Μαδρίτη της Ισπανίας για την ετήσια συνάντηση της κλιματικής αλλαγής, η Inger Anderson, επικεφαλής του U.N. Environmental Program, δήλωσε ότι οι χώρες έχουν καθυστερήσει πολύ και χρειάζεται να κάνουν άμεσα σοβαρές περικοπές στην έκλυση των ρύπων του θερμοκηπίου διαφορετικά υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να μην επιτευχθούν οι στόχοι που έχουν συμφωνηθεί μεταξύ των κυβερνήσεων. Η ετήσια έκδοση του ΟΗΕ με τίτλο ‘Emissions Gap’ που κυκλοφόρησε πρόσφατα δείχνει ότι το σύνολο των ρύπων του θερμοκηπίου που εκλύονται στην ατμόσφαιρα έφθασε σε νέο ρεκόρ για το έτος 2018, παρά την δέσμευση σχεδόν όλων των κρατών του πλανήτη (195 κράτη προσυπέγραψαν την Συμφωνία του Παρισιού το 2015) για την μείωση τους[i].

Η African Development Bank κρίνει επενδυτικά για την Κένυα βάσει της ‘πράσινης ανάπτυξης’

  • Image: Reuters

Γίνεται ολοένα και πιο σαφές ότι το θέμα της ‘κλιματικής αλλαγής’ κάθε άλλο παρά είναι θέμα που αφορά μόνο την αντιπαράθεση της επιστημονικής κοινότητας αλλά ένα ‘αφήγημα’ όπου συντάσσονται κρατικές προτεραιότητες και αναθεωρητισμοί μαζί με τα μετα-παγκοσμιοποιητικά προτάγματα των διαφόρων υπερεθνικών γραφειοκρατικών ελίτ και επιχειρηματικοί σχεδιασμοί πολυεθνικών κολοσσών.

Επομένως, η ‘κλιματική αλλαγή’ αποκτά μια έντονα πολιτικο-οικονομική δυναμική στις διεθνείς σχέσεις και ένα ρόλο ρυθμιστικό εφάμιλλο των συμφωνιών της GATT, της NAFTA, της πρώην ΕΟΚ, κλπ. άποψη που αποκτά ισχυρό έρεισμα με την τρέχουσα πραγματικότητα εάν αναλογισθούμε ότι το 2015-16, περί τα 190 κράτη συνήλθαν για να συνομολογήσουν ότι το κλίμα είναι μια από τις μεγαλύτερες -αν όχι η μεγαλύτερη- προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα και έθεσαν μια κατεπείγουσα ατζέντα με χρονικό ορίζοντα το 2050 όπου δεσμεύθηκαν άπαντες.   

Στο πλαίσιο αυτό, αποφάσεις όπως αυτή της AfDB (African Development Bank) να μην χρηματοδοτήσει το έργο για την κατασκευή λιγνιτικού εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας δυναμικότητας 1,050 Megawatt στο νησί Lamu της Κένυα[i] δεν θα πρέπει πλέον να ξενίζουν καθόσον κορυφαίες τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες και επενδυτικοί όμιλοι αποκλείουν από τα χαρτοφυλάκια τους επενδύσεις που σχετίζονται με την χρήση λιγνίτη καθόσον εκτιμούν ότι αυξάνεται η ανησυχία και κατ’ επέκταση που ασκείται από ακτιβιστές και μετόχους/επενδυτές σχετικά με τις επιπτώσεις της χρήσης ορυκτών καυσίμων στο άμεσο μέλλον.

            Μια χώρα 52 εκ. κατοίκων με ένα ισχνό ΑΕΠ της τάξης των 87 δις δολ. ΗΠΑ και με κατά κεφαλή εισόδημα περί τα 2,900 δολ. ΗΠΑ [ii] (GDP per capita/PPP), είναι καταδικασμένη να μην μπορεί να καταφύγει σε φθηνές ενεργειακές λύσεις προκειμένου εξυπηρετήσει τις ανάγκες του πληθυσμού της και της εκτεταμένης φτώχειας -ενός κράτους που μόλις το 1963 απελευθερώθηκε επίσημα από την αγγλική αποικιοκρατία- για χάρη μιας ‘πράσινης’ ή ‘βιώσιμης’ ανάπτυξης η οποία πέραν του ότι εξυπηρετεί ανακατανομές ισχύος περιφερειακών ηγεμονικών κρατών και οικονομικού ανταγωνισμού επιχειρηματικών και τραπεζικών κολοσσών, δεν μπορεί να παρέξει στην Κένυα άμεσα ηλεκτρική ενέργεια προσιτή για να καλύψει τις ανάγκες του χειμαζόμενου πληθυσμού.

            Για άλλη μια φορά, η «επανεκκίνηση» της παγκόσμιας οικονομίας θα γίνει εν ονόματι των πολλών αλλά για την εξυπηρέτηση των αναγκών των λίγων που αποφασίζουν πίσω από κλειστές πόρτες την νέα θρησκοληψία της ‘κλιματικής κρίσης’.


[i] Reuters – Alexander Winning, African Development Bank decides not to fund Kenya coal project, 13 November 2019, https://www.reuters.com/article/us-africa-investment-coal/african-development-bank-decides-not-to-fund-kenya-coal-project-idUSKBN1XN1A8, retrieved 15/11/2009

[ii] Στοιχεία Παγκόσμιας Τράπεζας (World Bank) 2018, https://data.worldbank.org/country/kenya retrieved 15/11/2019

Τα κλιματικά μοντέλα είναι μια παρωδία του πραγματικού κόσμου

Άλλος ένας διακεκριμένος κλιματολόγος υποστηρίζει ότι τα κλιματικά μοντέλα που χρησιμοποιούνται είναι μια παρωδία του πραγματικού κόσμου σαν τον Mickey-Mouse.

Ο Dr. Mototaka Nakamura στο βιβλίο του «The Global Warming Hypothesis is an Unproven Hypothesis» εξηγεί για ποιούς λόγους τα στοιχεία που χρησιμοποιούνται για την θεμελίωση της θεωρίας της υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι «αναξιόπιστα» και δεν μπορούμε να βασιστούμε σε αυτά. Αξίζει να επιγκεντρωθούμε σύμφωνα με την επιχειρηματολογία του, στα εξής:

“ClimateGate”: Από την «Άβολη Αλήθεια» μετά από 10 χρόνια στην «Άβολη Πραγματικότητα»

Η κρατούσα επιστημονική θεωρία της κλιματικής αλλαγής αλλά και της ρητορικής μιας ιδιαίτερα μεγάλης μερίδας πολιτικών, επιχειρηματικών κύκλων αλλά και των mainstream ΜΜΕ βασίζεται κύρια στην διαχρονική αύξηση της μέσης ατμόσφαιρας της γης ως αποτέλεσμα της ανθρωπογενούς δραστηριότητας έκλυσης των ρύπων του θερμοκηπίου και κυρίως της έκλυσης του διοξειδίου του άνθρακα (CO2).

Το κυρίαρχο ‘εργαλείο’ στήριξης μιας επιστημονικής θεωρίας σχετικά με το κλίμα δεν είναι άλλο από την ντετερμινιστική παρατήρηση της κρίσιμης παραμέτρου της μετρήσιμης θερμοκρασίας. Από εκεί και πέρα, ένα σύνολο θερμοκρασιών που συλλέγηκαν σε ένα χρονικό διάστημα (συνήθως 10ετιών) είτε μέσω δορυφόρων (από το 1980), μετεωρολογικών σταθμών και αερόστατων, ιστορικών στοιχείων, κλπ. αποτελούν την ‘κρίσιμη μάζα’ στα χέρια των επιστημόνων-ερευνητών που θα θεμελιώσουν μια κλιματική θεωρία ως πρόβλεψη για το μέλλον και η οποία στην συνέχεια θα υποστεί την βάσανο του ελέγχου και της κριτικής από την ακαδημαϊκή κοινότητα.